The Ballad of Lucy Jordan – De ballade van Linda Jansen

The morning sun touched lightly on
The eyes of Lucy Jordan
In a white suburban bedroom
In a white suburban town
As she lay there 'neath the covers
Dreaming of a thousand lovers
'Till the world turned to orange
And the room went spinning round

At the age of thirty-seven
She realised she'd never
Ride through Paris in a sports car
With the warm wind in her hair
So she let the phone keep ringing
And she sat there softly singing
Little nursery rhymes she'd memorised
In her daddy's easy chair

Her husband, he's off to work
And the kids are off to school
And there were, oh, so many ways
For her to spend the day
She could clean the house for hours
Or rearrange the flowers
Or run naked through the shady street
Screaming all the way

At the age of thirty-seven
She realised she'd never
Ride through Paris in a sports car
With the warm wind in her hair
So she let the phone keep ringing
As she sat there softly singing
Pretty nursery rhymes she'd memorised
In her daddy's easy chair

The evening sun touched gently on
The eyes of Lucy Jordan
On the roof top where she climbed
When all the laughter grew too loud
And she bowed and curtsied to the man
Who reached and offered her his hand
And he led her down to the long white car
That waited past the crowd

At the age of thirty-seven
She knew she'd found forever
As she rode along through Paris
With the warm wind in her hair

de dag begon met morgenzon
die scheen op Linda Jansen
die in bed lag in een buitenwijk
die stil was door de week
duizend minnaars zag ze komen
in haar levensechte dromen
tot de wereld groen en geel werd
en het bed te draaien leek

en met achtendertig jaren
begreep ze dat ze nooit de wind
zou voelen in haar haren
suizend door een warm Parijs
zachtjes zong ze kinderliedjes
dacht aan meisjesfantasietjes
en de beltoon van haar telefoon
bracht haar niet van de wijs

haar man die was naar z’n werk
en de kinderen naar school
en ze kon zoveel dingen doen
de hele, lege dag
uren lang het huis gaan poetsen
de verzekeringen toetsen
naakt door de straat gaan rennen met
een bulderende lach

en met achtendertig jaren
begreep ze dat ze nooit de wind
zou voelen in haar haren
suizend door een warm Parijs
zachtjes zong ze kinderliedjes
dacht aan meisjesfantasietjes
en de beltoon van haar telefoon
bracht haar niet van de wijs

de avondzon was rood en rond
en riep naar Linda Jansen
op het dak waarop ze klom
toen ze haar houvast niet meer vond
en ze boog zich naar de mooie man
die haar hand greep en haar meenam
naar zijn witte open auto die
op haar te wachten stond

en met achtendertig jaren
vond de wind voorgoed haar haren
in die witte open auto
suizend door een warm Parijs

Artiest/Band
Marianne Faithfull

Songwriter
Shel Silverstein

Eerste release
1974

Hertaler
Henk Lucas

Soort hertaling
vertaling

Datum hertaling
2023