Another Day – Alweer een dag

Over het origineel
"Another Day" is een lied van Roy Harper van zijn album "Flat Baroque and Berserk" uit 1970. Roy Harper is een Britse folk/rock singer-songwriter en gitarist. Vele grootheden uit de rockmuziek verklaarden meermaals sterk door hem geinspireerd te zijn, o. a. Jimmy Page en Robert Plant van Led Zeppelin, Pete Townshend van The Who, Kate Bush en Roger Waters van Pink Floyd. "Another Day" werd gecovered door verschillend artiesten, o. a. This Mortal Coil met de zang van Elizabeth Fraser op het album It'll End in Tears en Kate Bush en Peter Gabriel, die het in 1979 opnamen voor een televisie special.
Meer info (in het Engels):

The kettle's on, the sun has gone, another day
She offers me Tibetan tea on a flower tray
She's at the door, she wants to score
She really wants to say

I loved you a long time ago, you know
Where the wind's own 'Forget me nots' blow
But I just couldn't let myself go
Not knowing what on earth, now, there was to know

But I wish that I had 'cause I'm feeling so sad
That I never had one of your children

When across the room, inside the tomb,
a chance has waxed and waned
The night is young, why are we so hung up
in each other's chains?
I must take her and I must make her
while the dove domains

And feel the juice run as she flies
Run my wings under her sighs
as the flames of eternity rise
To lick us with the first born, the lash of dawn

Oh, really, my dear, I can't see what we fear
Standing here with ourselves in between us

And at the door,
we can't say no more than just another day
And without a sound I turn around and I walk away

de ketel fluit, de zon besluit te gaan, alweer een dag
de thee is klaar, ik zie haar nu ineens hoe ik haar zelden zag
ik ben niet bang, ik weet allang
wat ze nu zeggen gaat

wat ik voelde voor jou is voorbij voor mij
want de wind nam ’t mee naar een and’re tijd
iets meer moed en ik had me al lang bevrijd
van de herinnering aan tederheid

had ik toen me bevrijd, had ik nu niet zo’n spijt
dat ik in al die tijd nooit je kind droeg

de kamer is een massagraf
vol kansen ongekend
de nacht is jong, we zitten zo muurvast
in elkaars cement
zal ik je nog één keer zoeken
zolang je er nog bent?

als je adem me aanraakt, m’n huid zacht aait
en je lichaam een rad voor m’n ogen draait
als het vuur van de eeuwigheid hoog oplaait
is de morgen meestal niet meer ver

en ik vraag me al lang af, waarvoor ben je bang
zolang als w’ elkaar nu al zeer doen?

alweer een dag
alweer te veel gedacht en alles is gezegd
ik draai me om zonder een woord en dan loop ik weg